Porodica, rođaci, prijatelji i kolege nikšićkog glumca Sretena Mitrovića juče su se oprostili od doajena domaćeg glumišta na komemoraciji priređenoj u Nikšiću. Mitrović je sahranjen juče na mjesnom groblju u Miločanima. Preminuo je u srijedu uveče u Nikšiću nakon duže i teške bolesti u 63. godini života.
Na komemoraciji je pročitana pjesma Ane Pejović, koja ju je poslala iz Italije, a koja je posvećena njihovom prijateljstvu i preranom rastanku. Mihailo Perošević je istakao da je nikšićka kultirna scena ostala bez velikog umjetnika, ali i čovjeka.
– Bio je univerzalan glumac koji se oprobao u svim formama, pozorišnim žanrovima, igrajući klasično pozorište, monodrame, duodrame, eksperimentalno pozorište sa više od 30 premijera. Imao je brojne nastupe na književnim, pjesničkim večerima i raznim muzičko-scenskim hepeninzima. Bio je značajna i neponovljiva ličnost naše kulturne scene – rekao je Perošević.
Mitrović je rođen 1956. godine u Nikšiću gdje je završo osnovnu i srednju školu, a potom i upisuje Odsjek za srpski jezik i književnost na tadašnjem nikšićkom Nastavničkom fakultetu. Radni odnos zasniva 1985. godine u Centru za kulturu na mjestu koordinatora scenskih djelatnosti gdje ostaje do 1991. godine kada se i gasi nikšićki Dramski studio čiji je bio prvak. Novo zaposlenje pronašao je u gradskoj biblioteci gdje je radio više od 20 godina kao viši knjižničar, a poslednjih osam godina proveo je na mjestu bibliotekara zavičajnog fonda. U glumačke vode „zaplovio” je još u gimnazijskim danima, a prvu ulogu ostvaruje 1978. godine u nikšićkom „Zahumlju” u komediji „Klupko”. U predstavi „Čekajući Godoa”, Dramske sekcije „Zahumlja” ostvaruje zapaženu ulogu, pa godinu kasnije prvu nagradu Festivala dramskih amatera u Nikšiću dijeli sa kolegom Peroševićem.
– Poslednju predstavu odigraće u Nikšićkom pozorištu 2016. godine u predstavi „Što je čoek, do li biciklista”, koja je rađena po tekstu pokojnog Zorana Kopitovića, sa svojom starom glumačkom ekipom, sa Vojom, Nebojšom, Ćićom, Vejom, Momom, Prckom. Prijatelji sve znaju, a šta bi bilo priajteljstvo ako ne bi bilo dijeljenje i sreće i tuge. Tako da smo se dobro poznavali, da smo znali za njegove bolove, nedaće. Znali ga kao sjajnog domaćina, sina, sa dubokim poštovanjem prema tragično preminulom ocu, brata prema dobrim sestrama, brižnog i pažljivog, privrženog rođaka svijim širim porodicama. Sve smo znali o Sretu i Sreto o nama. I za njegov bol za tragično preminulim sestrićem Ognjenom. Dijelili smo njegove bolove, dijelio je i on naše, rekao je, između ostalog, Perošević.
B.B.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
